آشنایی با آبگیر دره‌ لیر سیراف بندر سیراف

1400/4/28

اگر در دل دره لیر پا بگذارید مکان های صعب العبور و ارتفاعات، استودان ها و دخمه هایی دست کن به چشم تان می خورند که هنوز در برخی از آن ها بقایای استخوان های مردگان در آنها دیده می شود.

بندر سیراف درارای جاذبه های گردشگری فوق العاده ای است که دره لیر یکی از جاذبه های تاریخی این بندر بوده که در دل خود باقی مانده های تاریخی زیادی نظیر استودان، غار، دخمه، آب انبار و سازه های آبی جای داده است. اگر در دل دره پا بگذارید مکان های صعب العبور و ارتفاعات، استودان ها و دخمه هایی دست کن به چشم تان می خورند که هنوز در برخی از آن ها بقایای استخوان های مردگان در آنها دیده می شود. قدمت دره لیر شهر سیراف به دوره ساسانیان باز می گردد.

این استودان ها نشان از حضور غیرمسلمانان در این منطقه دارند. از آنجایی که آب مهم ترین بخش زندگی است سیرافی ها در تمامی دوره ها مشغول به ساخت آب انبار، آبگیرصخره ای و نهرآب و سد و بند بوده اند تا با مشکل کمبود آب مقابله کنند. آبگیر ها در بنای آبی سیراف بسیار قابل توجه و جالب هستند که نسبت به آب انبارها کوتاه تر هستند و گنجایش کمتری نیز دارند. اینطور به نظر می رسد که این سازه به منظور سیراب کردن احشام و حیوانات مورد استفاده قرار می گرفته است.

آبگیر دره لیر سیراف اثری تاریخی مربوط به سده‌های اولیه دوران های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان کنگان، بخش مرکزی، شهر بندر طاهری واقع شده و این اثر در تاریخ 18 شهریور ماه سال 1387 با شماره ثبت 23328 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. اتاقکی بر روی تپه ای مشرف به دره لیر واقع شده است که از آن زمانی به عنوان آتشکده استفاده شده است. احتمالا این اتاقک یکی از معدود بازمانده‌های شهر از روزگاران بسیار کهن است.