بوم گردی و یا اکوتوریسم به چه معناست؟

بوم گردی و یا اکوتوریسم به چه معناست؟

اکوتوریسم زمانی صورت میگیرد که فردی در سفر به یک زیست بوم، مسئولیت پذیر بوده و هیچ یک ویژگی های طبیعی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی این منطقه را تغییر ندهد و به آنها آسیبی نرساند. مناطق بوم گردی که در ایران و سایر کشور های جهان انتخاب میشوند، مکان های بکر و بومی هستند و مورد توجه گردشگران قرار میگیرند.

اصطلاح اکوتوریسم از دو واژه ی "اکو" و "توریسم" ساخته شده که در زبان فارسی به عنوان طبیعت گردی و یا بوم گردی شناخته میشود. کلمه ی اکو دارای ریشه ی یونانی بوده و به معنای آمیزه ای از مفاهیم محیط زیست و زیستگاه است. توریسم نیز همانطور که میدانید به معنای گردشگری است. در فارسی معادل کلمه ی اکو، بوم میباشد و از همین رو در این زبان از اکوتوریسم به عنوان بوم گردی یاد میشود.

بر طبق تعریفی که از اصطلاح اکوتوریسم و یا همان بوم گردی شده است، زمانی یک منطقه میتواند جزو مناطق اکوتوریسم قرار بگیرد که تمامی قوانین مربوط به ظرفیت تحمل فیزیکی، فرهنگی و اجتماعی در آن رعایت شده باشد. با اجرای طرح اکوتوریسم، زندگی افراد ساکن این مناطق که شامل این تعریف میشوند نیز بهبود پیدا میکند.

 

 

اکوتوریسم زمانی صورت میگیرد که فردی در سفر به یک زیست بوم، مسئولیت پذیر بوده و هیچ یک ویژگی های طبیعی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی این منطقه را تغییر ندهد و به آنها آسیبی نرساند. مناطق بوم گردی که در ایران و سایر کشور های جهان انتخاب میشوند، مکان های بکر و بومی هستند و مورد توجه گردشگران قرار میگیرند.

به فردی که به بوم گردی میپردازد، بوم گرد و یا اکوتوریست میگویند. این فرد با بازدید از مناطق طبیعی و گردشگری، سعی میکند که کمترین آثار منفی را از خود برجای گذارد و به محیط آسیبی نرساند. این اصطلاح اغلب برای افراد علاقه مند به طبیعت گردی استفاده میشود.

 

 

از آنجایی که کشور ایران دارای تنوع اقلیم و فرهنگ بالایی است، از پتانسیل گردشگری و بوم گردی بالایی برخوردار است. امروزه در ایران استان های یزد، شیراز، اصفهان، شمال کشور، استان های کویری و... دارای اقامتگاه های بوم گردی بوده و خدمات مناسبی به گردشگران و بوم گردان ارائه میدهند. با بوم گردی در مناطق مختلف ایران، افراد ساکن در این مناطق، میتوانند درآمد نیز از این راه کسب کنند. بوم گردان و گردشگران ترجیح میدهند که به جای رزرو هتل ها و مسافرخانه ها، از هتل های سنتی و اقامتگاه های بومی استفاده کنند.

خصوصیت های یک اقامتگاه بوم گردی و استاندارد هایی که در آن باید رعایت شده باشد توسط سازمان میراث فرهنگی تعریف شده و همچنین بخشنامه هایی نیز در این زمینه وجود دارند. اقامتگاه های بوم گردی به عنوان معرف هایی از ویژگی های هر منطقه، باید بر طبق معماری سنتی همان منطقه ساخته شده باشند و با سایر جرئیات اطراف خود سازگاری داشته باشند. این نوع اقامتگاه ها معمولا خانه های قدیمی هستند که با مجهز شدن به امکانات مدرن، قابل استفاده هستند.

اقامتگاه های بوم گردی روشی مناسب به منظور کاهش آسیب هایی گردشگری به مناطق مختلف هستند و در ترویج فرهنگ حفاظت و احترام به محیط زیست کمک به سزایی میکنند.

 

 

 

مطالب مشابه