مروری بر تاریخچه برد گَوری های دشتک

بردگوری ها (سنگ گبری یا به معنای گور) آثاری از دوران پیش از اسلام از ایران باستان است. گبری یک فرقه زرتشتی بود. این آثار سنگی به‌عنوان امانت برای نگهداری استخوان‌های مردگان ساخته شده‌اند، به همین دلیل در قدیم به استودان (استخوان‌های استاد) معروف بوده‌اند. گمان می رود قدمت این سازه ها از دوره مادها تا پایان دوره ساسانی باشد، اما به گفته برخی کارشناسان، بردگوری اغلب با دوره هخامنشیان مرتبط است. برخی از این بردگوری ها را می توان در قلمرو بختیاری یافت. همچنین چند نمونه بردگوری در دشتک و سرپیر وجود دارد، از جمله بردگوری بی‌نظیر با شکل کروی خاص در حومه شمال غربی دشتک معروف به برد سیلا. این بردگوری سنگی بزرگ و تقریباً کروی شکل به ارتفاع دو متر و قطر هفت متر است. داخل آن با سنگ‌ها و کنده‌کاری‌هایی تراشیده شده و حجره‌های سنگی متعددی به شکلی نفیس و دقیق در آن ایجاد شده است. آنها یک دخمه سنگی بیضی شکل تقریباً یکسان ساختند و آن را با دروازه های سنگی متصل کردند. برای آشنایی با دشتک می توانید مطلب آشنایی با شهر دشتک را مطالعه کنید.

هر اتاق دارای یک درب باز یا ورودی است که ابعاد آن تقریباً نیم متر در نیم متر است و به فرد اجازه می دهد خم شده وارد شود. اندازه هر اتاق حدود یک متر مربع است. در گذشته مردم تصور می کردند که امامزاده در تعقیب دشمنان از این سنگ و اینها عبور کرده است. بردگوری های دیگر را می توان در کوه های شمال سرپیر در دل کوه و در جنوب دشتک در نزدیکی دشت چت یافت. از دیگر آثار سنگی دشتک می‌توان به غار مرادو اشاره کرد که در شمال شرقی شهر قرار دارد.

این غاری مثلثی است. ارتفاع 3 متر با فضای داخلی 2 متر مربع که به نظر می رسد توسط دست انسان تراشیده شده است. از زمان های قدیم، مردم محلی داخل آن شمع روشن می کردند و معتقد بودند که آن مقدس است. در صورت علاقه مند بودن به بازدید از جاذبه های تاریخی و کهن، می توانید سری هم به پل کنرک بروجن و همچنین مسجد جامع روستای اسدآباد شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری بزنید.