معرفی شهر هفشجان

هفشجان شهری تاریخی در استان چهارمحال و بختیاری است که پیش از انقلاب اسلامی در استان اصفهان بوده است. پس از انقلاب این استان جزء تقسیمات کشوری جدید شد که به استان چهارمحال و بختیاری الحاق شد. منطقه خوزستان و منطقه اصفهان ساختار استان چهارمحال و بختیاری را نیز ایجاد کرده اند. در نتیجه می توان اذعان داشت که روستاهای چهارمحال با فرهنگ اصفهان و ترکان قشقایی شمال غرب ایران پیوند دارد.  تاریخچه هفشجان به دوران باستان می رسد. قدمت سفال های هفشجان بر اساس اکتشافات انجام شده در تپه های باستانی هفشجان به هزاره هفتم قبل از میلاد می رسد. تمدن های باستانی در هزاره های پیش از تاریخ در اینجا وجود داشته اند، همانطور که آثار تاریخی نشان می دهد. کتیبه ای نیمه تصویری از گرنوشته، بزرگراه سنگفرش شده خوزستان به اصفهان، تپه تاریخی شهر قدیم و از همه مهمتر تپه اسکندری وجود دارد که وجود تمدنی را در قالب تاریخی نشان می دهد. شهر هفشجان در هر دو سطح ملی و بین المللی دارای ویژگی های متمایز بسیاری است. در هفشجان شش اثر تاریخی ثبت شده است. یادگاری از دوران بسیار دور، شهر هفشجان یادگاری گرانبها است. «شاه هوشنگ» در قرن اول در این دشت جشن گرفته است. وقتی صحبت از ثروت و دارایی های بالای هفشجان در «دشت هوشنگ شاه» به میان می آید، نمی توان قدمت بزرگ شهر را نادیده گرفت. وجود هوشنگ شاه نام این شهر هفشجان را تا حدودی بحث برانگیز و معروف کرده است.

نام این سرزمین بیش از آن چیزی است که از این حقیقت آشکار برمی آید که این نام تا حد زیادی تحت تأثیر ادبیات شفاهی این مردم است. یکی از دلایل محبوبیت این شهر در بین گردشگران و مسافران جاذبه های تاریخی و مناظر طبیعی فوق العاده آن است. نام هفشجان را افسانه های متعددی احاطه کرده است. گفته می‌شود که این آبادی در زمان‌های پیشین ایجاد شده و نام‌های «هوشنگان» یا «هفشگان» را یکی از امرای پیشدادی به نام «هوشنگ» به آن داده است. حمله اعراب باعث شد که نام این شهر به «هفشجان» تغییر یابد. از آنجایی که بخشی از قلمروهای منطقه هفشجان هنوز به این نام می‌گویند، به نظر می‌رسد نام «هوشنگان» ثبت شده است. هوشگان ترکیبی از دو واژه «آش» به معنای «اوشا» و «حیاط» به معنای «وگان» است. برخی معتقدند که بنیانگذاران این شهر و جامعه هفت دلیر بوده اند.

شواهدی وجود دارد که بر اساس شواهد موجود حاکی از آن است که در زمان های قدیم، منطقه ای که شهر در حال حاضر در آن قرار دارد، زیر سیل بوده است. ساکنان اولیه از چمنزارهای کوه برای پرورش دام استفاده می کردند و در نزدیکی کوه جهانبین زندگی می کردند. این کوه همچنین به عنوان پناهگاه امنی برای مردم در مواقع خطر، زمانی که مجبور به مبارزه با بیگانگان و راهزنان به قلمرو آنها می شدند، عمل می کرد. در سال‌های بعد پس از خشک شدن دشت‌های زیر کوه، اولین بنای روستا در محل کنونی خود ساخته شد که محل سکونت کنونی مردمی است که به زحمات و فداکاری‌های خود مشهور هستند. در سفر به این شهر زیبا می توانید از دیدنی هایی نظیر گورستان تاریخی بزلر و چشمه زنه هفشجان هم دیدن کنید.