آشنایی با مناره مشهور میل گلپایگان

1400/2/11

مناره میل گلپایگان در قرن پنجم هجری قمری ساخته شد و به عنوان میل گلپایگان شهره می باشد. این منار در دوره ی حلوکت سلجوقیان بنا شده است.

گلپایگان از شهر های تاریخی ایران میباشد که در غرب استان اصفهان واقع شده است. گفته می شود که این شهر در روزگاران قدیم به گردبادگان مشهور بوده که به معنای پای کوه و یا کوهپایه می باشد. بعد ها نام شهر گردپادگان تغییر کرد که امروزه نیز به گلپایگان تغییر یافته است. مناره گلپایگان از بلندترین مناره های ایران است که سالانه گردشگران زیادی را از اقصی نقاط ایران به سمت خود جلب می کند. مناره گلپایگان از اثار تاریخی ارزشمند شهر گلپایگان بوده و همچنین به ثبت ملی نیز رسیده است.

مناره گلپایگان در قرن پنجم هجری قمری ساخته شده و به عنوان "میل گلپایگان" شهره می باشد. این مناره که در دوره ی حلوکت سلجوقیان بنا شد، در آن زمان به عنوان بلندترین منار ایران شناخته می شد و همچنین شایان ذکر است که نهصد سال در برابر انواع حوادث طبیعی جان سالم به در برده است.

در روزگاران قدیم از مناره گلپایگان به عنوان فانوس صحرا استفاده می شده است. از آنجایی که این مناره در مسیر جاده ابریشم قرار داشته، در بالای آن یک چراغ قرار می دادند که در طول شب کاروان ها مسیر خود را بیابند. در دوره سلجوقیان، تکامل تزئینات آجری در نمای بناها، دیوارها، پوشش‌ها، سقف‌ها، مناره‌ها، و کف سازی، به وضوح قابل مشاهده است. معماران در این دوره در طریقه چیدن آجرها و ایجاد قرنیز‌های آجری و کتیبه ها مهارت پیدا کرده‌ بودند. در دوره سلجوقیان استفاده از خط های کوفی تزیینی آجری و گره های ساده اولیه، در پیوند با اسکلت و استخوان بندی بنا، متداول شد.

مناره گلپایگان دارای دو ورودی می باشد و در داخل آن نیز پلکانی تعبیه شده است. ارتفاع این مناره هجده متر بوده و جزو بلندترین مناره های قدیمی ایران به حساب می آید. شایان ذکر است که قسمت بالا و پایین این مناره در دوره ای تخریب شد که البته بعد ها مجددا بازسازی و تعمیر گردید. دو کتیبه در این مناره یافت شده که آیات قرآن بر روی آن ها نوشته شده است. همچنین به عنوان مصالح برای ساخت این مناره، مانند سایر بناهای دوره سلجوقی از آجر و گل استفاده شده است.