سیری در تنگ درکش ورکش چهارمحال و بختیاری

تنگ درکش و ورکش در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد. این یکی از مهم ترین گذرگاه های خوزستان به اصفهان است که به نام های مختلف جاده ایلام به گبیان، جاده دزپارت، جاده اتابکان، جاده سلطانی صفوی و جاده بختیاری نامیده می شود. بختیاری ها با استفاده از ویژگی توپوگرافی منحصر به فرد این آبراه، نیروی انگلیسی را متوقف کردند. این تنگه دوست داشتنی در ده کیلومتری جونقان به سمت اردل قرار دارد و به دلیل شیب تند و صخره ای بودن از بالای جاده دیده نمی شود. این محیط باشکوه به دلیل وجود مسیرهای کوهستانی و دره های شیب دار، تردد عشایر را غیرممکن کرده است. مردم مجبور بودند زین یا چهار سر بار را گاهی به جلو (درکش) و گاهی به عقب به دلیل شیب‌های تند بالا و پایین در این مسیر (ورکش) تکیه دهند یا بکشند. همیشه همینطور بوده برای رسیدن به این تنگه از جاده جونقان و اردل در استان چهار محال و بختیاری استفاده کنید.

خان اوی که در ورودی این دره باشکوه قرار دارد، یکی از نفیس‌ترین مکان‌های تاریخی دوران ایلخانی در چهارمحال و بختیاری است. طاق های سنگی جونقان معروف به خان اوی (خانه خان) به کاروانسرای آبی اشاره دارد که تا زمان نه چندان دور مورد استفاده بوده است. ساختار خان اوی با استفاده از چینی خشک و روش کشیدن گل به شکل یک گهواره باز با صورت هلالی به شکلی غیرمعمول ایجاد شده است. این طاق ها دارای عمق 7 متر، ارتفاع 2.5 متر و عرض سه متر بوده و در طول قرن های متمادی در برابر چندین زلزله و سایر عناصر مضر طبیعی مقاومت کرده اند.

این اثر مربوط به دوره ساسانی تا ایلخانی است و به عنوان پاسگاه کاروانسرا - پاسگاه - جاده در ورودی جاده تاریخی تنگ درکش ورکش مورد استفاده قرار می گرفته است. می توانید در مطلب مروری بر تاریخچه طاق سنگی جونقان فارسان با این اثر تاریخی آشنا شوید. همچنین آبشار کردیت فارسان هم در همین مکان قرار گرفته است.