معرفی قنات مزدآباد میمه

قنات مزدآباد، یک قنات قدیمی و کهن در شاهین شهر و میمه است. این قنات، از طولانی ترین قنات های منطقه و با دبی 110 لیتر در ثانیه، از پرآب ترین قنات ها نیز میباشد. از ویژگی های این قنات میتوان به کیفیت آب آن اشاره کرد. آب این قنات گرم و سرد بوده و تاسیسات شبیه سد که آب را ذخیره میکند، وجه تمایز این قنات نسبت به بسیاری از قنات های دیگر است. قنات مزدآباد با طول 1860 متر و عمق 72 متر مادر چاه، بزرگ ترین قنات بخش میمه به حساب میاید که بیشترین آبدهی و یا همان دبی آب را نیز داراست.

در کل، قنات های بخش میمه با مجموع دبی آب 818 لیتر در هر ثانیه، چیزی حدود 1688 هکتار از زمین های کشاورزی این منطقه را آبرسانی میکنند.

بخش میمه اصفهان دارای 36 رشته قنات است و از زمان های گذشته تا به امروز زمین های کشاورزی این منطقه با استفاده از قنات های آن، سیراب میشوند. در روزگاران قدیم با احداث این قنات ها از خروج آب قنات در مواقعی که کشاورزی نیاز به آب نداشته جلوگیری می‌کرده اند و آب را برای فصول کشاورزی ذخیره میکردند. قنات های مزدآباد میمه، مون اردستان، و همچنین قنات وزوان استان اصفهان، با توجه به ویژگی های خاصی که دارند، در فهرست آثار جهانی به ثبت رسیده اند.

قنات مزد آباد میمه با قدمت 2500 ساله، به طول هجده متر، دارای دو رشته آب سرد و گرم و همچنین سه سد ذخیره آب زیرزمینی است. قنات "مون" واقع در شهرستان اردستان اصفهان نیز با قدمت 800 ساله، تنها قنات دو طبقه جهان است که آب هیچ یک از طبقات به دیگری نفوذ نمیکند. قنات وزوان نیز با قدمت 2500 ساله دارای سد ذخیره آب بوده و آب مورد نیاز کشاورزی را برای چهار ماه را میتواند ذخیره کند.

در چهلمین اجلاس میراث جهانی یونسکو که در ژوئیه سال 2016 در استانبول برگزار شد، یازده قنات ایرانی به عنوان بیستمین اثر ایران بر اساس دو معیار از شش معیار فرهنگی کمیته جهانی، در فهرست میراث جهانی قرار گرفتند. این معیارها شامل گواهی بی همتا و استثنایی بودن، و نمونه ای برجسته در معماری یا تکنولوژی که مرحله مهمی از تاریخ بشر را نشان میدهد، هستند. از بین این یازده قنات ایرانی، قنات های مزدآباد و وزوان به دلیل دارا بودن سد های زیرزمینی به این فهرست راه یافتند.